تعادل در دوران سالمندی
تعادل در دوران سالمندی یکی از مسائل حائز اهمیت در سالمندی است. با افزایش سن خطر بیماری‌های حاد و مزمن افزایش یافته و توانایی‌های عملکردی افراد، قدرت حواس و ادراک آن‌ها کاهش می‌یابد. با ورود به دوره سالمندی تغییراتی در عملکر سیستم‌های اسکلتی، عضلانی، سیستم دهلیزی، سیستم حسی و سیستم بینایی به عنوان سیستم‌های فیزیولوزیک درگیر در تعادل رخ می‌دهد.
عدم وجود تعادل در دوران سالمندی، یکی از معضلات سالمندی است.
بدین دلیل یکی از مشکلات جسمانی شایع در میان سالمندان که متعاقب برخی از بیماری‌ها و یا در اثر فرآیند سالمندی رخ می‌دهد، زمین خوردن است که در مواردی نقصان تعادل عامل زمین خوردن به شمار می‌آید. تعادل با حواس بینایی، شنوایی و دیگر گیرنده‌های حسی در ارتباط است. تعادل مطلوب به حالت بدنی، قدرت و انعطاف‌پذیری بستگی دارد. کاهش تعادل در برخی از سالمندان آن‌ها را در معرض کاهش احساس امنیت و آرامش قرار می‌دهد. به هر اندازه که تعادل سالمندان کاهش می‌یابد، ترس از زمین خوردن افزایش یافته، حضور در اجتماع و انجام فعالیت‌های روزانه محدودتر می‌شود.
زیرا آن‌ها با اجتناب از شرکت در موقعیت‌هایی که ممکن است به زمین خوردن منجر شود، خطر مصدومیت خود را کاهش می‌دهند. با افزایش سن، عملکرد حسی و قدرت عضلانی کاهش می‌یابد. استراتژی‌های معمول جهت بهبود تعادل و تحرک افراد سالمند، استفاده از وسایل کمکی نظیر عصا، واکر و انجام تمرینات ورزشی متناسب است. در مطالعات مختلفی به اثر تمرینات ورزشی پرداخته شده و مجموع نتایج آنان نشان می‌دهد انجام تمرینات باعث افزایش قوای پاهای افراد و نیرومندتر شدن آنان می‌شود.
مجموعه سرای بزرگان الهام با ارائه برنامه‌های تخصصی آماده افزایش قوای جسمانی بزرگان این جامعه است.
اگرچه باز هم نمی‌توان این حقیقت را کتمان کرد که سالمندان به خصوص در سنین بیش‌تر از هشتاد سالگی باید از یک تکیه‌گاه همانند صندلی و یا واکر استفاده کنند. مجموعه سرای الهام یکی از مجموعه‌های تخصصی نگهداری سالمندان است که با ارائه برنامه‌های تخصصی و اصولی قادر است زمینه افزایش قوای جسمانی سالمندان را فراهم آورد.