تغییرات پیری (2)

پیری دارای چه علائمی است؟. در قسمت نخست مقاله‌ای با همین عنوان علائم پیری به تفضیل تشریح شد که ادامه برخی دیگر از نشانه‌ها و علائم پیری بیان می‌شود.

تغییرات حسی که به علت کهولت سن ایجاد می شود ادراك هاي بینایی، شنوایی و حسی را دستخوش تغییر کرده و هماهنگی و حرکات عضله اي از قبیل:

انعطاف پذیري، قدرت، استقامت، حوزه حرکتی مناسب، ثبات و حالت و تنظیم زمانی حرکات را کاهش می دهد، بنابراین حرکت و هماهنگی نیز محدود می‌شود. حرکات عضلات و حرکات چرخشی نیز کاهش می یابد، زیرا توانایی حرکت و رفتار در افراد پیر دستخوش اضمحلال می‌شود. چنین تغییراتی احتمالا موجب قرار گرفتن فرد مسن در موقعیت اوایل دوره کودکی می شود و بنابراین حرکتش محدود می شود.

در اشخاص مسن تنوع پاسخ هاي حرکتی نیز محدود می شود زیرا رفلکس پر قدرت گردن و سایر رفلکس هایی که معمولا به توانایی راه رفتن کمک می کند، محدود می شود، که این امر در نتیجه ایجاد فیزیک نادرست میان حرکت و تصویر بدن است. افراد مسنی که دائماً در یک گوشه نشسته‌اند نه تنها از اضمحلال عضله اي رنج می برند بلکه بدنشان نیز از شکل طبیعی خود خارج می شود. آنها بدنشان را سنگین تر و حرکات بدنشان را قدرتی‌تر از آنچه واقعاً هست می یابند.

یکی از بروز علائم پیری تغییر اندام‌های ظاهری فرد است

چنین فیزیک نادرست بین حرکت و تصویر بدن و همچنین محدودیت پیشرفت تمرین فیزیکی موجب ایجاد تغییر در تصویر ذهنی بدن شده و در نتیجه فرد از اجراي فعالیت فیزیکی وحشت زیادي دارد. کاهش فعالیت عصبی ـ عضلانی عدم استفاده از عضلات که به علت شیوه عدم حرکت در زندگی و از بین رفتن سلول‌های عضلات اتفاق می افتد موجب کاهش قدرت عضله‌ای می‌شود. قدرت عضله اي فرد در فاصله سال‌های 30- 20 زندگی به اوج خود می رسد و تا زمانی که به 65 سالگی پاي می‌گذارد، به تدریج تا میزان 80 درصد کاهش می‌یابد. قدرت متوسط خانم‌‌ها در حدود دو سوم قدرت آقایان است. کاهش قدرت عضله اي در عضلات پا و تنه بیشتر است.

کهولت سن موجب کاهش بازده قدرت و بازده حداکثر کار می شود؛ چنین کاهش فعالیتی به کاهش توانایی هماهنگی، کاهش فعالیت قلب و شش‌ها و شکست در این محدودیت هاي سرعتی، در سنین 80-70 سالگی نسبت داده می‌شود. کهولت سن موجب کاهش مصرف حداکثر اکسیژن و کاهش گنجایش تنفس قلب و عروق خونی می‌شود به طوري که در سن 50 سالگی به مقدار 30 درصد و در سن 70 سالگی به مقدار 45 درصد کمتر از سن 30 سالگی است. در هر سال نیز گنجایش فعالیت هوازي به اندازه یک درصد کاهش می یابد