پیام مدیریت

باید پذیرفت که جامعه ما نیز مانند بیشتر کشورهای دنیا در حال گذار به سالمندی است و مهم تر اینکه برای داشتن یک دوره بزرگسالی سالم و فعال چه برای عزیزانمان در خانواده و چه برای خود باید بسیار زودتر یعنی از دهه های زیر 4 و 5 اقدامات لازم انجام گیرد.

باید پذیرفت که نه خانواده ها مانند گذشته بزرگ و پرجمعیت و متمرکزند که غالبا بتوانند بزرگان خانه را طولانی مدت با دانش و امکانات کافی و درک درست از نیاز های مهم این دوره (با حفظ عزت، کرامت و سلامت سالمند بشرط آسیب ندیدن روحی و جسمی فرد مراقب) در خانه که بهترین گزینه است نگه دارند و نه مراکز بازتوانی و نگهداشت (خانه های سالمندان) مانند گذشته متراکم، شلوغ، غیر حرفه ای و در حداقل ها به سر می برند. اکنون که افراد دوره دیده دانشگاهی با تحصیلات، تجارب و تعهد کافی در فضایی رقابتی زیر نظر بازرسان و کارشناسان سازمان بهزیستی و سازمان های دیگر سعی بر ارائه ی خدمات کیفی تر دارند بسیار منطقی به نظر می رسد که نگذاریم کارد به استخوان برسد تا سالمند و مراقب هر دو بیمار گردند و هزینه های بیشتری بر خانواده و نظام سلامت وارد شود و بالاخره در اضطرار تصمیم نهایی گرفته شود!

باید پذیرفت که نظام سلامت ما هم به کمک خانواده ها بیاید و با سازوکاری دوسویه بیمه ها را ترغیب و ملزم به پذیرش سهم خود کند تا هزینه از جیب خانواده و سالمند از 100% به حداکثر 40% (مانند بسیاری از کشورهایی که به اندازه ی ما حدیث و آیه و پشتوانه فرهنگی در حمایت از سالمند ندارند!) برسد.

باید پذیرفت که رسانه های ما به ویژه صداو سیما می تواند با مستندسازی ها و آموزش های مداوم به سازگاری، توانمندسازی مهارت های نگه داشت در منزل و عندالزوم انتقال بدون خودسرزنشی! سالمند به مراکز معتبر توسط خانواده ها انجام وظیفه نمایند.

باید پذیرفت که نقش شخصیت ها و رهبران دینی، علمی، هنری، اقتصادی و... جامعه در تبیین هرچه بهتر این واقعه (سونامی قریب الوقوع جمعیت بالای 60 از حدود 9.3 درصدی تا 21 درصدی 30 سال آینده بدون بسترهای حداقلی کافی فعالی!) بسیار کلیدی است.

و باید امیدوار بود و این امیدواری را نیز به سالمندان کنونی و سالمندان آتی (خود ما) انتقال داد...

دکتر حسین قاسم زاده
بنیانگذار سرای بزرگان الهام