پیری جمعیت و رشد اقتصادی
پیری جمعیت یکی از مسائل حائز اهمیت در شهرها و کشورهای توسعه یافته است. نیروهای فعال جامعه پس از رسیدن به سنین و دوران بازنشستگی از چرخه نیروی تولید خارج و وارد چرخه مصرف می‌شوند. این امر می‌تواند فشار زیادی را بر روی بخش فعال جامعه وارد کند. به عبارت دیگر افزایش سالمندان می‌تواند منجر به کاهش نیروی فعال و مولد جامعه شود. این تحولات علاوه بر جهت‌گیری ناگزیر سرمایهگذاری اقتصادی به سمت سرمایه‌گذاری‌های جمعیتی در صورت فقدان سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی بر بازتولید سرمایه در خوشبینانهترین دیدگاه، تنها به حفظ وضعیت موجود می‌انجامد.
رشد جمعیت سالمند همواره با رشد نیروی جوان باید در تعادل باشد
در سال‌های آتی ایران، میزان سالخوردگی و ساختار جمعیتی آن رو به افزایش بوده و این عامل باعث پدیده منفی کاهش نیروی کار و افزایش نسبت وابستگی از نظر اقتصادی را در پی خواهد داشت. جهان به سرعت در حال پیر شدن است، پیری جمعیت یک فرآیند شناخته شده تحت عنوان انتقال جمعیتی است که مرگ و میر و نرخ باروری در آن جمعیت کاهش، امید به زندگی افزایش می‌یابد و ساختار سنی جمعیت از گروه جوان به سمت گروه سالمند تغییر پیدا می‌کند.
پدیده افزایش جمعیت سالمندان یکی از مهم‌ترین چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی در قرن بیست و یکم به شمار می‌رود. روندی سالمندی نه تنها در جهان کنونی تثبیت شده بلکه پایداری آن با توجه به توسعه اجتماعی و اقتصادی، تکامل عظیمی علمی و افزایش بهره‌مندی از فناوری‌های گوناگون تضمین شده است. این گذار جمعیتی در کشورهای توسعه یافته طی 100 سال اخیر و در ایران طی 25 سال اخیر اتفاق خواهد افتاد. لذا باید توجه داشت از آنجایی که پیشرفت تکنولوژی پزشکی، موجودی روش‌های جلوگیری از بارداری و افزایش سطح آموزشی و وضعیت اقتاصدی زنان به این انتقال جمعیتی کمک کرده است. بر این اساس جوامع فقیرتر از نظر برنامه‌ریزی زمان کمتری برای پیری جمعیت دارند، از عوامل اصلی پیری جمعیت کاهش نرخ باروری و افزایش امید به زندگی است
0 دیدگاه