سازگاری با سالمندی
افراد مختلف با توجه به تفاوت در دانش، شخصیت، ادراک، نگرش، علایق و شرایط زندگی خود به تغییرات و مسائل مرتبط با پیری واکنش نشان می‌دهند. برخی افراد سالمند با شرایط دوره سنی خود برخورد مثبت داشته و از زندگی همچون دوره‌های گذشته لذت می‌برند. اما برخی دیگر از افراد بدون حمایت‌های اقتصادی و اجتماعی به حال خود رها شده و در نتیجه دچار ناهماهنگی و ناسازگاری می‌شود. عوامل مختلف در سازگاری یا ناسازگاری و یا مشکلات سالمندی موثرند که برخی از آن‌ها عبارت از:
سازگاری با سالمندی به مولفه‌های گوناگون و متعددی بستگی دارد.
آمادگی برای سالمندی: آموزش، یکی از راهکارهایی است که در نهایت منجر به کاهش مشکلات فرد و سازگاری سالمند می‌شود.
تصورات پیش از سالمندی: فردی که سالمندان را در حال تغییر جسمی و ذهنی شدید دیده، ممکن است تصور منفی از دوران پیری خود داشته باشد.
پذیرش سالمندی: در بسیاری از افراد مشاهده می‌شود که وی در ابتدا دوران پذیری خود را نمی‌پذیرد و در نهایت با مشکلات بیش‌تری روبر می‌شود. اما وی در نهایت مجبور است پذیرای این دوره باشد.
مسائل اجتماعی و فرهنگی: نوع برخورد و میزان احترام نسبت به سالمندان که در جامعه وجود دارد، متفاوت است و نقش حائز اهمیتی در سازگاری سالمندی دارد.
هر چه فرد بتواند با تغییرات دوره سالمندی سازگاری یابد، آرامش و در غیر این‌صورت دچار تنش خواهد شد
سرگرمی و نقش اجتماعی: سرگرمی‌های متناسب با خصوصیات جسمی و روانی سالمند به میزانی کارکردن گذشته او می‌تواند راضی کننده باشد.
سطح تحصیلات: به طور قطع سطح تحصیلات فرد سالمند ارتباط مستقیمی با نحوه پر نمودن اوقات فراغت وی دارد.
شخصیت: افراد براساس تفاوت‌های شخصیتی واکنش متفاوتی نسبت به پیری نشان می‌دهند. بدین ترتیب که نوع و نگرش فرد به پدیده سالمندی نقش حائز اهمیتی در میزان سازگاری با سالمندی دارد. از این‌رو فردی که بر قدرت‌های شخصی در دوران جوانی تکیه داشته و یا بر انجام تمام کارها توسط خود تکیه دارد، عموماً پس از ظهور ناتوانی‌های ناشی از سالمندی، در این سنین دچار مشکلات متعدد و گوناگونی می‌شود.
0 دیدگاه