زمین خوردگی سالمند

زمین خوردگی افراد فاجعه بزرگی در دوران سالمندی به شمار می‌آید و عواقب ناگریزی بر روی فیزیک و جسم آن‌ها دارد. در مواردی زندگی آنان به مخاطره افتاده و حتی استقلال شخصی‌اش را از دست می‌دهد که در نتیجه روحیه وی تضعیف و حتی منجر به مرگ زودرس وی می‌شود. بنا به مطالعات انجام شده، 30% از افراد سالمند حداقل یک‌مرتبه زمین می‌خورند. این آمار در سالمندان بیش از 65 سال به حدود 50% افزایش می‌یابد. از میان آمار مذکور، 3/2 از افرادی که دچار زمین خوردگی می‌شوند، عموماً دارای مشکلات تعادلی هستند. این افراد با وجود اینکه قادر به راه رفتن و تحرک می‌باشند، اما در حفظ تعادل خود تعادل خود دارای مشکلاتی هستند. برخی از تحقیقات نشان می‌دهد عموماً زمین‌خوردگی‌ها به دلیل عکس‌العمل‌ها و پاسخ نامناسب به بهم خوردگی تعادل در اثر عوام خارجی می‌باشد.

نتایج مطالعات نشان می‌دهد 50% از زمین‌خوردگی‌ها در اثر حرکت و یا جابجایی سطح اتکا مانند سر خوردن و یا سکندری خوردن که معمولاً هنگام راه رفتن رخ می‌دهد، بوجود می‌آید. 35% در اثر جایجایی مرکز ثقل بدن و 10% در اثر عوامل فیزیولوژیکی همانند سرگیجه و یا ضایعات مغزی پدید آمده است. در گذشته علل زمین خوردن پاسخ‌های نامناسب در برابر نیروها و اتفاقات برهم زننده تعادل در نظر گرفته می‌شد، اما امروزه تعادل و عدم مهارت در حفظ تعادل می‌دانند.

این مهارت با استفاده از سیستم‌های مختلف بدن از جمله کلیه سیستم‌های عصبی-عضلانی و قسمت‌های مختلف مغز فراگرفته می‌شود. این امر باعث می‌شود شخص با در نظر گرفتن الگوهای آموخته گذشته، محیط و انگیزه باعث فعال شدن الگوهای عضلانی سینرژیک از قبل برنامه‌ریزی شده در اندام‌ها می‌شود. این الگوهای عضلانی باعث بوجود آمدن استراتژی‌های حرکتی می‌گردد که متعاقب آن فرد می‌تواند تعادل خود را حفظ کند.

استراتژی‌های حرکتی، یکی از اقداماتی است که مسئولین و پزشکان مجموعه سرای الهام آنان را به بزرگان خود آموزش می‌دهند.