تغییر حواس در سالمندان

از ویژگی‌های سالمند، تحلیل حواس آدمی است. بدین معنی که حواس انسان پس از مدتی تحلیل شده و کم‌تر قادر به تشخیص طعم‌ها و مزه‌ها خواهد بود. بسیاری از فرآیندهای ادراکی به تشخیص محرک‌های بصری از محیط وابسته هستند. زمانی که اجرا کننده توانست به طور نسبی قضاوت دقیق داشته باشد، این توانایی (فرآیند ادراک) را در طول بزرگسالی حفظ می‌کند. این عمل او به هماهنگی سیستم‌های بصری و توانایی انتقال اطلاعات دقیق به سیستم‌های عصبی مرکزی وابسته است. با رسیدن به دوره سالمندی، به طور طبیعی تغییراتی در سیستم بینایی رخ می‌دهد و پاره‌ای از امراض بیش‌تر شایع می‌شوند.

این تغییرات ممکن است بر کیفیت اطلاعات بصری که به سیستم عصبی مرکزی می‌رسد، اثر بگذارد. به عنوان مثال پیر چشمی که برابر کاهش توانایی در مشاهده تصویرها از نزدیک، در حدود 40 سالگی و یا بیش‌تر به تدریج ظاهر می‌شود. این رخداد که در اثر کاهش قطر حدقه چشم بروز می‌کند، منجر به کاهش مقدار نوری شبکیه چشم می‌شود. این عامل با افزایش سن تشدید شده و مقدار پیر چشمی افزایش می‌یابد.

به طوری که این بیماری در 59 سالگی به 3/1 دوره جوانی می‌رسد. عدسی‌های چشم در اثر بیماری پیر چشمی زرد رنگ شده و این امر باعث کاهش مقدار نور وارده شده به شبکیه چشم می‌شود. به دنبال بروز این عامل حساسیت چشم‌های فرد سالمند در مقابل توزیع روشنایی و تاریکی میدان دید انعطاف خود را از دست داده و با فرا رسیدن پیری کاهش می‌یابد و از انطباق پذیری چشم‌ها در تاریکی کاسته می‌شود.

یکی از نشانه‌های سالمندی، تحلیل تدریجی حواس بویایی و چشایی است

افرادی که دچار پیرچشمی شده باید از عینک‌های دوربین و هم عینک مطالعه استفاده کنند تا بتوانند مطالب مورد نیاز خود را خوانده و یا متوجه شوند. برخی متعقدند برای رفع پیر چشمی از شیوه‌های نوین همانند لیزر می‌توان استفاده کرد. اما نیاز به توضیح است که پس از انجام لیزر، تنها بخشی از بینایی طبیعی انسان بازمی‌گردد و فرد سالمند همچنان نیاز به استفاده از عینک مطالعه دارد.

اما شیوه دیگر تکنیک پیشرفته کامرا است. این شیوه یک دورن کاشت نوین و موثر است که نتایج مثبتی در دمان پیر چشمی داشته و هم‌اکنون بسیاری از کشورهای اروپایی برای رفع این معضل استفاده می‌کنند.