20
اکتبر

سالمندی در ایران

سالمندی یکی از ادوار زندگی افراد است که در تمامی کشورهای مدرن و یا نیمه مدرن، گروهی را به خود اختصاص داده است. سالمندی در ایران همانند بسیاری از کشورها، قشری از افراد جامعه را به خود اختصاص داده است. سالمندی ایران نیازهای منحصر به فردی را طلب می‌کند.

اميد به زندگي به طور ميانگين در ايران 74 سال (72 سال براي مردان و 76 سال براي زنان) است. به همین دلیل هنوز به موضوع سالمندي به عنوان پديده‌اي ضروري و قابل توجه در كشور توجه نشده است. اما اين واقعيت وجود دارد كه جمعيت سالمندان با رشدي بيشتر از رشد تمام جمعيت، رو به افزايش است.

درواقع، همراه با رشد جمعيت و افزايش اميد به زندگي، سير سالمندي روند صعودي دارد. در حال حاضر 25 درصد جمعيت جوامع پيشرفته و 6/6 درصد جمعيت ايران (بيش از 4 ميليون نفر) بالاي 60 سال سن دارند كه انتظار مي‌رود تا سال 1400  تعداد این افراد به بیش از 10 میلیون نفر افزایش یابد. پیش‌بینی‌ها حاکی از وقوت پدیده‌ی انفجار سالمندی تا سال 1410 در ایران است. طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، در مقابل هر کودکی طبق گزارش سازمان بهداشت جهاني، در مقابل هر كودكي كه در كشورهاي در حال توسعه به دنيا مي‌آید.

10 سالمند 65 ساله و بالاتر وجود دارد و تخمین زده می‌شود این رقم تا سال 2020 به 15 نفر برسد. براساس پیش‌بینی‌های جمعیتی تا سال 1430 تعداد سالمندان 65 سال و بالاتر در ایران به 18 میلیون نفر افزایش می‌یابد و سهم جمعیتی آن‌ها به 20 درصد خواهد رسید. این روند نشان می‌دهد که سلامت سالمندان و الگوهای ارائه خدمات به این گروه باید یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های سازمان‌های ارائه دهنده خدمات سلامت جامعه مورد توجه قرار گیرد. با افزایش تعداد سالمندان، مسائل و مشکلات حمایتی توان‌بخشی بهداشتی و درمانی آن‌ها نیز افزایش خواهد یافت.

تعداد سالمندان، با شیب تندی رو به افزایش است و در سال‌های آتی بر تعداد این قشر عزیز افزوده می‌شود.

در حالی که چالش اصلی قرن بیستم بهبود بهداشتی عمومی و افزایش امید به زندگی بوده است، در قرن بیست و یکم زندگی با کیفیت بهتر مهم‌ترین دغدغه در این حوزه محسوب می‌شود. کیفیت زندگی که اکنون به عنوان شاخصی نوین ارائه خدمات بهداشتی، درمانی و مراقبت به گروه‌های مختلف جمعیتی به ویژه سالمند مطرح می‌شود، نوعی احساس مطلوب فردی است و از رضایت یا عدم رضایت از جنبه‌های مهم مختلف زندگی برای افراد ناشی می‌شود. این مفهوم عملکرد جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی انسان‌ها را در برمی‌گیرد.